محمد شعبانی؛ عباس صابری نوقابی؛ محسن فرشاد
چکیده
در این مقاله، روش جدیدی به منظور تعیین تنظیم بهینۀ رله‌های دیستانس با الگوسازی احتمالی عدم‌قطعیت‌های مؤثر ارائه شده است. برای الگوسازی عدم‌قطعیت‌ها، برای هر یک از عدم‌قطعیت‌ها، توابع چگالی متناظر ...
بیشتر
در این مقاله، روش جدیدی به منظور تعیین تنظیم بهینۀ رله‌های دیستانس با الگوسازی احتمالی عدم‌قطعیت‌های مؤثر ارائه شده است. برای الگوسازی عدم‌قطعیت‌ها، برای هر یک از عدم‌قطعیت‌ها، توابع چگالی متناظر با آن‌ها ارائه شده است و بر اساس این، توزیع احتمالی امپدانس دیده‌شده از رلۀ دیستانس به کمک فرآیند مونت‌کارلو به دست آمده است. نواحی سه‌گانه رلۀ دیستانس باید به نحوی تنظیم شود که به ازای خطاهای داخلی، عملکرد داشته باشد (حساسیت) و به ازای خطاهای خارجی، عملکردی نداشته باشد (هماهنگی). بر اساس این، برای هر یک از نواحی سه‌گانه رلۀ دیستانس، شاخص احتمالی حساسیت و هماهنگی به‌صورت مستقل تعریف شده‌اند. در ادامه، سناریوهای مختلف برای حداکثرکردن شاخص حساسیت یا هماهنگی ارائه شده‌اند. درنهایت، با توجه به اهمیت بیشتر هماهنگی نسبت به حساسیت، سناریوی حداکثرکردن حساسیت به همراه هماهنگی کامل پیشنهاد شده است. براساس این سناریو، مسئلۀ تعیین تنظیم بهینۀ هر یک از نواحی رلۀ دیستانس به‌صورت یک مسئلۀ بهینه‌سازی با هدف حداکثرکردن شاخص حساسیت و برقراری قید هماهنگی تعریف شده است. با توجه به غیرخطی‌بودن فرمول‌بندی‌های ارائه‌شده، از الگوریتم ژنتیک برای حل این مسئله‌ها استفاده شده است. روش پیشنهادی به شبکۀ 39 شینه IEEE، اعمال شده و مزیت فرمول‌بندی ارائه‌شده برای هر یک از نواحی سه‌گانه رلۀ دیستانس ارائه شده است.
